សោម ប៊ុនថន

អស់រយៈពេលជាង៤០ឆ្នាំក្រោយរបបខ្មែរក្រហមដួលរលំ និងជាង៤០ឆ្នាំក្រោយជាប់ឃុំឃាំងនៅមន្ទីរសន្តិសុខទួលម្រេញ នួន ​មិន មិនដែលមានសុខភាពល្អប្រសើរឡើយ។ ឆ្នាំនេះ គាត់មានអាយុ៧៦ឆ្នាំហើយ ហើយបញ្ហា

មជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា សហការជាមួយក្រុមការងារឃុំគគរ សាងសង់ចេតីយ៍តម្កល់អដ្ឋិធាតុជនរងគ្រោះដែលបានស្លាប់បាត់បង់ជីវិត និងរំឭកអំពីរឿងរ៉ាវដែលបានកើតឡើងនៅឃុំគគរនៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម នៅ

នៅវេលាព្រឹក ថ្ងៃពុធ ទី២០ ខែតុលា ឆ្នាំ២០២១ សោម ប៊ុនថន ក្រុមការងាររបស់មជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា បានដឹកកញ្ចប់អនុស្សាវរីយ៍ចំនួន៣០០ ពីការិយាល័យនៅទីក្រុងភ្នំពេញយកទៅចែកជូនអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបប

អត្ថបទមួយនេះ​ មានគោលបំណង​ផ្តល់នូវ​ព័ត៌មានមួយចំនួន​ស្តី​អំពី​ដំណើរ​ដ៏វែងអន្លាយ​របស់​កម្ពុជា​ ដើម្បី​ចាកផុតពីអំពើប្រល័យពូជសាសន៍ និង​ការសម្លាប់រង្គាល។ មានហេតុផល​ជាច្រើន​ដែល​ដំណើរនេះមានសារសំខាន់​​ចំពោះ​ពិភពលោក​ ក្នុ​ង​ចំណោម​នោះ គឺមេរៀន​ចេញពី​​ដំណើររបស់កម្ពុជា​ផ្តល់ទៅកាន់​សង្គម​ក្រោយ​ជម្លោះដទៃផ្សេង​ទៀត។ ទោះបីជា​គ្មាន​ការ​ឆ្លើយត​បត្រឹម​ត្រូវ​ ​ឬ​យុទ្ធ​សាស្ត្រ​រារាំង​ចំពោះ​អំពើប្រល័យ​ពូជសាសន៍​ និង​ការ​សម្លាប់រង្គាលជាលក្ខណៈសកលមួយ​យ៉ាងណាក្តី យើង​ជឿជាក់ថាប្រាកដជាមាន​ដំណើរ​ទូទៅមួយ ​ដែល​សង្គម​ក្រោយជម្លោះ​អាចប្រើប្រាស់ ​ដើម្បី​បញ្ចៀសការរាត​ត្បាត​នៃ​អំពើ​ហិង្សា។ នៅរវាងឆ្នាំ​១៩៧៥​ដល់​ឆ្នាំ​១៩៧៩ ប្រទេស​កម្ពុជា​ស្ថិត​ក្រោម​ការ​គ្រប់គ្រង​របស់​ចលនា​កុម្មុយនីស្ត​ខ្មែរ​ក្រហម

ខ្ញុំឈ្មោះ គង់ សារិន កើតនៅថ្ងៃទី០២ ខែកក្កដា ឆ្នាំ១៩៥៧ នៅភូមិចន្ទ្រា ឃុំបន្ទាយក្រាំង ស្រុកកំពង់រោទិ៍ ខេត្តស្វាយរៀង។ ខ្ញុំបានផ្លាស់មករស់នៅក្នុងភូមិស្វាយតាភ្ល ឃុំបាសាក់ ស្រុកស្វាយជ្រំ ខេត្តស្វាយរៀងបន្ទាប់ពីរបបខ្មែរក្រហមដួលរលំឆ្នាំ១៩៧៩។​ ឪពុករបស់ខ្ញុំឈ្មោះ

«កម្មវិធីសិទ្ធិមនុស្ស និងសុខភាពផ្លូវចិត្ត របស់សកលវិទ្យាល័យស្ទែនហ្វត នៃសហរដ្ឋអាមេរិក មានសេចក្ដីសោមនស្សរីករាយក្នុងកិច្ចសហការជាមួយមជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជាក្នុងនាមជាអ្នកផ្ដល់ប្រឹក្សាក្នុងគម្រោង ការលើក